her şeyden biraz

Merhaba,

bugün 3 haziran az önce dersten çıktım sunumu yapamayacağımı söyledim, hoca biraz içerledi sanki ama çok nazikti dün 23te uyudum şimdi saat 15e çeyrek varken yazıyorum kısa bir uyku çekicem yine.

Sen şimdi oyun oynuyorsun biliyorum çünkü 1 saat önce falan stalkladim , uzun zamandır oyunu bırakmaya çalışıyordum ocak ayında silmiştim etkinlik falan derken geri yükledim oyun oynarken hayattaki çoğu seyi kaçırdığımı, dersleri ve ailemi boşladığımı biliyordum ama oyuna odaklanırken unuttuğum gerçek dünya, ondan uzaklaşmak bana iyi geliyordu, senin de bana iyi geldiğin gibi.

Bazen unutur gibi oluyorum seni 5dk'lığına hayat daha sakin geliyor. Senin gibi sosyal olmadığım için ekrandan geçen dünyam benim olmak istediğim kurgu, sanal ve reallikten uzak hayal alemime, karakterime ve daha başka kurgu karakterlerine açılan yolum. Bu yüzden metamorfoz serisini yazıyorum pupanın içinde kapalı kalacağım bir süre ne birisiyle muhatap olmak istiyorum ne de kendime iyi gelmeyen şeylere ilgilenmek. Sadece yalnız ben olucam eski zamandaki gibi sevgiye ihtiyacım olmadığını hissettiğimki güçlü karakterim gibi. Farkettim ki elis birden doğmadı bi geldi sonra hemen gitti ve şimdi hep benimle, ondan önce resimlerimdeki Luna vardı onu sen hiç tanimazsın mor saçlı, dün düşünürken fark ettim beni güçlendiren şey aslında elis değildi tersine o beni zayıflattı, beni maskeledi. Ama o beni korumaya çalıştı gerçekten amacı vardı incinmemi engellemek ne kadar farklı olmaya çalışsam da duygusal yanımı bir yere bırakamadım benim duvarlarım oldu elis bu yüzden ben elisi seviyorum, benim oyundaki esas karakterim başta bendim sonra elise senfoniden hoşlanmıştım, "für elise" olan var ya hani. Sonra hesabımı kaybedince sondaki e'yi de sildim, yeni hesaptaki ismim bu oldu. Sana ıspanak yiyemedigim günü anlatmıştım lokmalari boğazıma dizen birini unutmam demiştim o gün sinirden duvari yumrukladim izi hala elimde, bana yalanlar söylendi çok kez sana da söyleniyor eminim buna. Bir şeye daha eminim ki unutacaksın dedin bana ama hayır, sahte insanlar gerçek beni bilmeyi hak etmiyor arkadaş olarak konuştuğum kişilerin hayatıma dair her seyi bilmelerine ne gerek vardı ama yok, sana her şeyi anlattım beni yanlış anlama diye sen yine de kötü olduğumu söylediğim halde beni bıraktın o gün evde durumlar iyi değildi ve üstüne sen belki 20 kez ağlayıp gözlerimi sildim umarim beni suclamaların, ithamların, inanmayışların öbür dünyada gerçekleri öğrendiğinde boğazıma düğümlediğin o acının bedelini bir şekilde ödersin. Son olarak şunu yazarak bitiriyorum

ben pupanin içinde sıkışmışken hep sen vardın aklımda, kalbimde ben hep sana tutundum minik yüreğimde "bozuk bir saat gibi" mayıs sonu bana yazı getirmedi.